Όπου ζουν τσιμπούρια

Οι κρότωνες είναι η μεγαλύτερη ομάδα αραχνοειδών, με περισσότερα από 40 χιλιάδες είδη. Τα πιο επικίνδυνα από αυτά είναι τα Ixodes, τα οποία μπορεί να είναι φορείς σοβαρών μολυσματικών ασθενειών. Προκειμένου να μειωθεί η πιθανότητα εμφάνισης τέτοιου είδους παρασίτων και ο κίνδυνος μόλυνσης, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν πού ζουν τα τσιμπούρια και σε ποια περίοδο είναι τα πιο επικίνδυνα.

Όπου ζουν τσιμπούρια: είδη και διανομή

Τα δάση ακάρεα είναι μικρά, φτάνοντας σε ένα μήκος 2-5 mm σε μια πείνα κατάσταση. Τέτοια αραχνοειδή ανήκουν στην υποκατηγορία αρθροπόδων και ζουν σχεδόν σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ανταρκτική. Η ποικιλία των παρασίτων ποικίλει στη θέση της ζωτικής δραστηριότητας και της φύσης των τροφίμων.

Τα Ixodes τσιμπούρια, με αρίθμηση περίπου 700 είδη, προτιμούν να εγκατασταθούν στα υγρά δάση, πυκνά κατάφυτα από γρασίδι στις όχθες, σε χαμηλά δένδρα και θάμνους. Στη φύση, η διατροφή τους αποτελείται από υπολείμματα φυτών, μυκήτων εδάφους και μικρά αρθροπόδια, αλλά αγαπούν να πίνουν το αίμα των ζώων και των ανθρώπων.

Υπάρχουν και άλλα είδη τέτοιων παρασίτων:

• gamasid, αναμορφώσεις και ακάρεα αργά, τα οποία είναι επίσης ικανά να καταναλώνουν αίμα ανθρώπων και θηλαστικών.
• τα ακάρεα σκόνης (saprophytes), των οποίων η ζωή ξοδεύεται σε χώρους διαβίωσης με ανθρώπους, προτιμούν να τρώνε νεκρά σωματίδια της επιδερμίδας.
• υποδόρια (demodexes) - ζουν στο ανώτερο στρώμα της ανθρώπινης επιδερμίδας και στη βάση των τριχοθυλακίων, έχουν το μικρότερο μέγεθος, ώστε να τα βλέπετε μόνο κάτω από μικροσκόπιο.

Ενδιαιτήματα ιξωδικών κρότωνων

Βέλτιστες συνθήκες για τη ζωή, όπου υπάρχουν κρότωνες:

• περιοχές με υψηλή υγρασία, τουλάχιστον 80%.
• θερμαινόμενες από τον ήλιο πλαγιές με χοντρό χορτάρι και θάμνους μέχρι ύψους 1 μ.
• ο κύριος βιότοπος των τσιμπουριών: δασικές άκρες, όρνιθες, χαράδρες με πυκνή χλόη,
• στη σκιά των φυλλοβόλων δένδρων, των καραβίδων, ανάμεσα στα μικρά νεαρά δέντρα (ασβέστη, φουντουκιά, κλπ.).
• οι περισσότεροι παρασιτοί ζουν σε παράκτιες πυκνές κοντά σε ποτάμια, λίμνες, λίμνες και ρυάκια, όπου τα ζώα των δασών έρχονται σε πότισμα.
• επιφάνεια του εδάφους με πεσμένα φύλλα ή χορτοσυλλεμένο χόρτο.

Τα ακάρεα στη φύση

Ενδιαφέρουσες

Το "Bloodsuckers" μπορεί να εγκατασταθεί στα κούτσουρα και τα πεσμένα ξηρά δέντρα, οπότε ο τουρίστας, πριν καθίσει για να ξεκουραστεί στο δάσος στο πρώτο κούτσουρο που γνώρισε, πρέπει να σκεφτεί προσεκτικά.

Τα πιο ακατάλληλα ενδιαιτήματα για τα τσιμπούρια: λόφους, περιοχές χωρίς χόρτο και φυτά, ξηρό κατώφλι σε πευκοδάσος κ.λπ.

Τύποι Ixodes ticks: σε ποια δάση ζουν;

Μεταξύ της οικογένειας των παρασιτικών ιξωδιδίων υπάρχουν ορισμένα είδη που επιλέγουν διαφορετικά ενδιαιτήματα:

• Τα ακάρεα λιβαδιών του γένους Dermacentor - φορείς πολλών ιογενών λοιμώξεων μπορούν να μολύνουν τους ανθρώπους και ακόμη και τα κατοικίδια ζώα (πυροπλάσμωση σε σκύλους).Διανεμημένες σε περιοχές φυλλοβόλων και μικτών δασών της Ευρώπης και της Σιβηρίας, προτιμούν λιβάδια, άκρες των δασών, λιβάδια και βοσκοτόπια, λιβάδια πλημμυρών.
• Το γένος Hyalomma και οι εκπρόσωποί του προτιμούν να εγκατασταθούν στη ζώνη της στέπας, να ζουν στις νότιες περιοχές της Ρωσίας, στην Κριμαία, στη Βουλγαρία και στις ακτές της Μεσογείου, στις ασιατικές χώρες. Μπορούν να εξαπλώσουν τον αιμορραγικό πυρετό.
• Τα ακάρεα της Birch που ανήκουν στην οικογένεια Haemaphysalis είναι παράσιτα υγρασίας και θερμότητας, οικότοπός τους: Κριμαία, Υπερκαυκασία και Άπω Ανατολή, Altai, το νότιο τμήμα της Δυτικής Σιβηρίας και το Transbaikalia. Εγκαθίστανται σε δάση σημύδας, φυλλοβόλων, πλατύφυλλων, ασβεστών και σημύδων. Μπορούν να είναι φορείς της εγκεφαλίτιδας και της ρικέττας.
• Το καφέ σκύλο τσιμπούρι του γένους Rhipicephalus προτιμά τις παράκτιες περιοχές με υψηλή υγρασία: την ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Τα σκυλιά είναι συχνότερα το αντικείμενο της επίθεσής του, ωστόσο, η εξάπλωση τέτοιων παρασίτων συμβαίνει πολύ γρήγορα λόγω της ικανότητάς τους να πολλαπλασιάζονται σε ένα ανθρώπινο σπιτάκι κατοικίδιων ή σκύλων, όπου μπορούν να οργανώσουν ολόκληρες αποικίες. Είναι οι φορείς του πυρετού της Μασσαλίας.

Κυνήγι "bloodsuckers"

Η περίοδος δραστηριότητας των παρασίτων αρχίζει όταν το έδαφος θερμαίνεται μέχρι + 5-7 ° C, που συμβαίνει τον Απρίλιο στην κεντρική Ρωσία όταν εμφανιστεί το πρώτο πράσινο και οι μπουμπούκια μεγαλώνουν στα σημύδα. Ξυπνούν μετά το χειμώνα, πηγαίνουν προς την επιφάνεια.

Τα ακάρεα βρίσκονται στα δέντρα, στο γρασίδι, στους θάμνους. Ο αριθμός τους αυξάνεται σημαντικά κατά το δεύτερο εξάμηνο του Μαΐου και παραμένει όσο το δυνατόν ψηλότερος μέχρι το τέλος Ιουνίου. Η δραστηριότητα εξαρτάται από τη θερμοκρασία και τις καιρικές συνθήκες, την υγρασία. Δεν τους αρέσει ο ζεστός και ξηρός αέρας, έτσι πηγαίνουν για ένα κυνήγι το πρωί και το βράδυ. Στις ζεστές μέρες, βρίσκονται στο υγρό γρασίδι, όταν ο καιρός είναι συννεφιασμένος, αναζητούν μέρη για να στεγνώσουν.

Τα ακάρεα στη φύση

Σημείωση!

Η πρώτη εποχή του ενεργού "κυνήγι" συμβαίνει την άνοιξη και το καλοκαίρι, μετά από την οποία έρχεται η ηρεμία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα τσιμπούρια έχουν ήδη φάει και "ξεκουραστεί" μέχρι τις αρχές Αυγούστου. Η διάρκεια αυτής της περιόδου εξαρτάται από τον καιρό: εάν η αρχή του καλοκαιριού είναι δροσερή και υγρή, τότε η "εποχή της άνοιξης" γίνεται μακρύτερη και όταν είναι ξηρή και ζεστή γίνεται πιο σύντομη.

Το φθινόπωρο της εξάπλωσης της δραστηριότητας, κατά τη διάρκεια της οποίας οι τσιμπούρια προσπαθούν να πάρουν αρκετά από τους πριν από το χειμώνα, αρχίζει το Σεπτέμβριο και συνεχίζει μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, όταν έρχεται ο κρύος καιρός.

Διαδικασία κυνηγιού

Τα δάση τσιμπούρια ζουν στο χορτάρι ή στα δέντρα, ανεβαίνουν σε μικρό ύψος και καταδιώκουν τα θύματά τους. Με τη βοήθεια των ποδιών, στην οποία βρίσκονται τα όργανα της οσμής, ρουθούν τον περιβάλλοντα αέρα. Η μυρωδιά του ιδρώτα ενός ζώου ή ενός ατόμου που περπατά κατά μήκος ενός μονοπατιού μπορεί να μυρίσει από απόσταση 10-12 μέτρων.

Σημείωση!

Ορισμένοι πιστεύουν λανθασμένα ότι τα παράσιτα αυτά πέφτουν από τα δέντρα στο δάσος μέχρι να περάσουν οι τουρίστες. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, δεν είναι σε θέση να ανεβαίνουν σε μεγάλη απόσταση από το έδαφος, συνήθως τσιμπούρια μπορεί να είναι σε ύψος μέχρι 0,5-1 m.

Όταν πλησιάζουν το "θήραμα" το ξεπερνούν, ενώ προσκολλώνται σταθερά στα άγκιστρα. Στη συνέχεια αρχίζουν να ανεβαίνουν και να αναζητούν ένα μέρος για να δαγκώνουν, συνήθως επιλέγοντας περιοχές του κεφαλιού ή του αυχένα στα ζώα, στους ανθρώπους - περιοχές με λεπτό δέρμα και κοντά σε αιμοφόρα αγγεία.

Τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά πηγαίνουν στο κυνήγι, και τα τελευταία είναι πιο αδηφάγα, γιατί γι 'αυτούς το αίμα των θηλαστικών δεν είναι μόνο τροφή, αλλά επηρεάζει επίσης την πιθανότητα επιτυχούς αναπαραγωγής.

Τα αρσενικά σκάβουν στο δέρμα, πίνουν αίμα και έπειτα πέφτουν γρήγορα, οπότε ένα άτομο μπορεί να μην τα παρατηρήσει. Αλλά τα θηλυκά, το πιπίλισμα πολύ σφιχτά, κάθονται και απορροφούν το αίμα για πολλές ώρες και ημέρες.Όταν τρυπά το δέρμα, το ακάρεα απελευθερώνει αναισθητικό σάλιο, το οποίο κολλάει το προβοσκίδα στο τραύμα για καλύτερη πρόσδεση.

Υπάρχουν τσιμπούρια στην πόλη

Η δημοφιλή πεποίθηση ότι οι κάτοικοι των πόλεων μπορεί να μην φοβούνται τα τσιμπήματα των τσιμπουριών αντικρούεται από στοιχεία επιστημόνων και στατιστικά στοιχεία τραυματιών. Σε κάθε χωριό και ακόμη και σε μια μεγάλη μητρόπολη υπάρχουν πάρκα, πλατείες και περιοχές που έχουν σπαρθεί με χόρτο. Σε τέτοια σημεία ζουν τσιμπούρια το καλοκαίρι. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να απαντήσουν στο ερώτημα πώς φτάνουν εκεί, αλλά οι υγειονομικές υπηρεσίες τις βρίσκουν εκεί.

Τα ακάρεα στη φύση

Οι παράσιτοι προτιμούν να εγκατασταθούν όχι μόνο σε χαμηλά θάμνους και δέντρα σε πάρκα, αλλά και σε γρασίδι. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα ακάρεα των δασών, στις μεγάλες πόλεις δεν υπάρχουν πρακτικά κανένα άτομο μολυσμένο από ιογενείς λοιμώξεις.

Αλλά σε μικρούς οικισμούς, όπου οι πράσινες περιοχές βρίσκονται κοντά στο δάσος, τα χωράφια με τα βοοειδή ή τα dacha, τα τσιμπούρια μπορούν να πάρουν σχεδόν στο δρόμο ή κοντά στο γκαζόν και ο κίνδυνος από αυτά είναι μικρός, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει.

Ποια είναι τα επικίνδυνα τσιμπούρια και τα τσιμπήματα τους;

Μεταξύ των ειδών ιξώδους που κατοικούν στη Ρωσική Ομοσπονδία, 2 τύποι κινδύνου για τον άνθρωπο είναι:

• Ευρωπαϊκά δάση, κοινά στην Ευρώπη, εκτός από τις βορειότερες περιοχές, στη Βόρεια Αφρική και στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας ·
• taiga tick, του οποίου το οικοσύστημα πέφτει στις ζώνες της μεσαίας και νότιας taiga.

Αυτά τα παράσιτα είναι φορείς επικίνδυνων μολυσματικών ασθενειών: ιική εγκεφαλίτιδα, ασθένεια Lyme ή βορρέλιο, μερικούς τύπους πυρετού. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε τσιμπημένο τσιμπούρι μπορεί να μολύνει ένα άτομο.

Είναι σημαντικό!

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το ποσοστό των "αιματοβατών" που φέρουν λοιμώξεις, είναι μόλις 1,5-5%. Ωστόσο, είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς ένα υγιές τσίμπημα από ένα μολυσμένο τσιμπούρι και λόγω της μεγάλης περιόδου επώασης τέτοιων ασθενειών, τα πρώτα συμπτώματα της νόσου μπορούν να εμφανιστούν μόνο μετά από 5-14 ημέρες.

Περιοχές στις οποίες οι κρότωνες κινδυνεύουν περισσότερο από ασθένειες:

• Borreliosis - Μόσχα και Μόσχα, περιοχή Krasnodar;
• εγκεφαλίτιδα - Βορειοδυτικά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της περιοχής του Βόλγα, της Καρελίας, της περιοχής της Κεντρικής Περιφέρειας, της Άπω Ανατολής, οι περισσότερες περιπτώσεις καταγράφονται στο Βλαδιβοστόκ και στην περιοχή.
• αιμορραγικός πυρετός - Volgograd, περιοχές Rostov, στον Καύκασο.

Σύμφωνα με Rospotrebnadzor, φέτος μπορείτε να βρείτε τις περιοχές όπου δεν υπάρχουν τσιμπούρια στη Ρωσία, τη μετάδοση ιογενής εγκεφαλίτιδα. Αυτή η κεντρική περιοχή της στο ευρωπαϊκό τμήμα, στο Vol. Η Μόσχα, Τούλα, Κουρσκ, Orel, Ριαζάν, Σμολένσκ, Lipetsk, Tambov, περιοχή Murmansk, Νότια και τη Βόρεια Καυκάσου Federal District, περιοχή Μαγκαντάν., Κράι Καμτσάτκα, Γιακουτία και Τσουκότκα.

Σημειώστε την ασθένεια

Πώς οι ιογενείς λοιμώξεις διαδίδονται με κρότωνες

Φορείς λοιμώξεις τσιμπούρια είναι, μετά από προνύμφες ή τις νύμφες τους πίνεται αίματος σε άγρια ​​ζώα (τρωκτικά και μικρά αϊ.), Τα οποία είναι φορείς σοβαρών ασθενειών. ιό εγκεφαλίτιδας, να πάρει για πρώτη φορά το στομάχι του παρασίτου από το τρωκτικό ασθενή ή άλλα θηλαστικά, που διανέμονται σε όλο το σώμα και συσσωρεύονται στους σιελογόνους αδένες και το αυγό.

Από μια μολυσμένη γυναίκα, παθογόνα μολυσματικών ασθενειών μεταδίδονται σε όλους τους απογόνους. Η λοίμωξη από τον άνθρωπο συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας μπουκιάς, όταν ένας κρότος εγχέει σάλιο με έναν ιό κάτω από το δέρμα.

Είναι σημαντικό!

Θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε ότι το ίδιο παράσιτο μπορεί να είναι φορέας αρκετών μολυσματικών ασθενειών που έρχονται σε ένα άτομο ως αποτέλεσμα του τσίμπηματός του.

Μέτρα προστασίας και ασφάλειας

Εάν πηγαίνετε σε ένα πικνίκ ή μια βόλτα στο δάσος όπου μπορεί να υπάρχουν τσιμπούρια, θα πρέπει να θυμάστε ότι μπορούν να ανιχνεύσουν μόνο στην κατεύθυνση από τη βάση προς τα πάνω και να επιλέξουν τον κατάλληλο εξοπλισμό:

• να φοράτε ανοιχτόχρωμα ρούχα, όσο το δυνατόν πιο κλειστά με μακριά μανίκια.
• τα παντελόνια πρέπει να μπαίνουν σε κάλτσες ή παπούτσια · οι μανσέτες πρέπει να ταιριάζουν άνετα στα χέρια τους έτσι ώστε τα παράσιτα να μην μπορούν να σέρνονται πιο κοντά στο σώμα.
• μια κουκούλα ή ένα προστατευτικό κάλυμμα κεφαλής τίθεται στο κεφάλι: αν και τα τσιμπούρια δεν πέφτουν από τα δέντρα, αλλά αν χτυπήσουν τα μαλλιά ενώ το σώμα είναι κεκλιμένο ή το άτομο κάθισε, μπορούν να ζήσουν εκεί για λίγο και μετά να πέσουν στον λαιμό και να κολλήσουν για να απορροφήσουν το αίμα.
• χρησιμοποιήστε απωθητικά μέσα για ντύσιμο ρούχων που φοβίζουν τα παράσιτα με μυρωδιά.
• αποφύγετε τις όχθες με ψηλό χορτάρι, θάμνους, πεσμένα δέντρα και πεύκα στο δάσος.
• επιλέξτε μέρη για πικνίκ όπου δεν υπάρχουν τσιμπούρια: με χαμηλό ξηρό χορτάρι, σε πευκοδάσος χωρίς υποανάπτυξη, κλπ.
• Μετά την επιστροφή στο σπίτι, θα πρέπει να επιθεωρήσετε προσεκτικά όλα τα ρούχα και το δέρμα για την παρουσία παρασίτων.

Οι πληροφορίες σχετικά με το πού μπορούν να ζουν τα τσιμπούρια και πώς πέφτουν στο ανθρώπινο δέρμα θα είναι χρήσιμες για όλους τους ανθρώπους που πρόκειται να περπατήσουν σε ένα δάσος ή πάρκο, σε ένα εξοχικό σπίτι ή ένα πικνίκ.Η συμμόρφωση με όλους τους κανόνες ασφαλείας θα βοηθήσει στην αποτροπή της επίθεσης των "αιματοβατών" και στην πιθανή μόλυνση σοβαρών μολυσματικών ασθενειών.