Περιγραφή και φωτογραφία της μύτης tsetse

Ένας από τους χειρότερους εχθρούς του ανθρώπου και των βοοειδών εξημέρωσε και ταυτόχρονα ο σωτήρας του άγριου κόσμου της Κεντρικής Αφρικής - μια μύγα tsetse έχει 23 είδη, διαφέρουν σε μέγεθος. Αν δεν ήταν για αυτούς τους κατοίκους των αφρικανικών σαβάνα, ο πλανήτης θα είχε στερηθεί εντελώς τον άγριο κόσμο της Αφρικής. Μόνο η μύγα που μολύνει κατοικίδια ζώα με τρυπανοσωμίαση έσωσε τη σαβάνα από την υπερβόσκηση και τη διάβρωση του εδάφους από τα βοοειδή.

Τι μύγα tsetse μοιάζει

Η μύγα δεν έχει ούτε εντυπωσιακές διαστάσεις ούτε φωτεινά χρώματα. Αυτό είναι ένα άσχετο γκρίζο έντομο. Το μέγεθος της μύγας tsetse κυμαίνεται από 9 έως 14 mm, ανάλογα με το είδος του επικίνδυνου γένους που ανήκει ένα συγκεκριμένο έντομο.

Το Tsetse έχει ένα κοκκινωπό γκρίζο στήθος με 4 διαμήκεις σκούρες καφέ λωρίδες, κοιλιά κιτρινωπή πάνω και γκρι κάτω.

Σημείωση!

Εάν η μύγα κάθεται ήσυχα, τότε η συνολική εντύπωση του χρώματος: γκρι. Τα πτερύγια διπλωμένα το ένα πάνω στο άλλο δεν μας επιτρέπουν να εξετάσουμε το χρώμα της μικρής κοιλίας και το στήθος είναι ορατό.

Σε όλα τα είδη μυγών tsetse, υπάρχουν 4 χαρακτηριστικά που τους επιτρέπουν να διακριθούν από τους συνηθισμένους δύο συγγενείς συγγενείς που ζουν στην Ευρώπη:

1. Η proboscis του τύπου piercing δεν κατευθύνεται προς τα κάτω αλλά προς τα εμπρός. Στη φωτογραφία μιας μύγας tsetse, που έχει ληφθεί από πάνω, αυτή η κορυφή που κολλάει προς τα εμπρός είναι σαφώς ορατή.
2. Σε μια ήρεμη κατάσταση, τα πτερύγια είναι διπλωμένα εντελώς και βρίσκονται το ένα πάνω στο άλλο. Τα υπόλοιπα δύο σημάδια είναι ευκολότερο να δουν σκοτωμένα από ένα έντομο.
3. Στην πτέρυγα υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σχήμα των φλεβών: στη μέση του πτερυγίου, η τομή των φλεβών αποτελεί τη σιλουέτα του μαχαίρι του κρεοπωλείου.
4. Κεραία κεραίας tsetse "χνουδωτό". Ένα δέος μεγαλώνει στα κυριότερα κλαδιά μουστάκι στο τέλος.

Αυτή η χαρακτηριστική άποψη διευκολύνει τη διάκριση της μύγας των δολοφόνων από όλα τα άλλα έντομα της αφρικανικής σαβάνας.

Οικότοπος

Tsetse πετούν

Όλα τα είδη tsetse ζουν στην υποεστιακή και την ισημερινή Αφρική. Εκτός από το μέγεθος του tsetse διαφέρουν σε αγαπώντας την υγρασία. Οι μύγες Tsetse χωρίζονται σε 3 ομάδες ανάλογα με τον οικότοπο:

• Palpalis: ζει σε παράκτιες περιοχές με πλούσια βλάστηση.
• Οι Morsitans προτιμούν σαβάννα και σαβάνες.
• Fusca: βρίσκεται στη δασική ζώνη.

Σημείωση!

Η μύγα tsetse απουσιάζει στη Ρωσία, το κλίμα είναι πολύ κρύο.

Ισχύς

Σε αντίθεση με άλλους λιγότερο εξωτικούς αιματοκέφαλους, οι οποίοι χρειάζονται μόνο αίμα για να ξεκινήσουν τη λειτουργία αναπαραγωγής, τόσο τα αφρικανικά φύλα τρέφονται με αίμα και με τα δύο φύλα.

Το tsetse πετά σιωπηλά στο θύμα και είναι συχνά αδύνατο να το παρατηρήσετε πριν από την επίθεση. Λόγω αυτού του χαρακτηριστικού, η μύγα ονομάστηκε "σιωπηλό δολοφόνο". Το Tsetse επιτίθεται κυρίως στα μεγάλα θηλαστικά, γι 'αυτό προσπάθησαν να το πολεμήσουν, εξολοθρεύοντας άγρια ​​ζώα. Δεν έχει αποδειχθεί ακόμα ότι το έντομο δεν είναι τόσο απαραίτητο για αυτό το έντομο:

• Ο Παλπαλής τροφοδοτεί το αίμα των ερπετών και των ανθρώπων, επιτίθεται μόνο περιστασιακά σε άλλα θηλαστικά.
• Η Fusca προτιμά τα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και των βοοειδών.
• Οι μωσσιτάνοι έχουν τις ευρύτερες προτιμήσεις των τροφίμων, που περιλαμβάνουν μικρά πουλιά, κατοικίδια ζώα, βοοειδή θηράματα, warthogs και ανθρώπους.

Δύο είδη από την τελευταία ομάδα χωρίζουν επίσης τους ανθρώπους σε ζώνες. Ένα από τα είδη δαγκώνει στο πρόσωπο, το άλλο για τα πόδια.

Σε ένα γεύμα, το έντομο πίνει τόσο πολύ αίμα όσο ζυγίζει, πρήξιμο δύο φορές. Υπάρχουν πληροφορίες για μερικούς είδη μύγες Το Tsetse μπορεί να απορροφήσει το αίμα δύο φορές το βάρος του. Αλλά τότε σίγουρα δεν θα πετάξουν μακριά.

Ενδιαφέρουσες

Αρχικά, η αναζήτηση θυμάτων τσετσε παράγει θερμική ακτινοβολία, εξαιτίας αυτού που επιτίθενται συχνά στις κουκούλες των αυτοκινήτων.

Όταν πλησιάζει το θύμα, η μύγα "μεταβαίνει" σε μια αναζήτηση για το εκπεμπόμενο διοξείδιο του άνθρακα και ακετόνη. Λόγω αυτού του χαρακτηριστικού, δημιουργήθηκαν επαρκώς αποτελεσματικές παγίδες tsetse fly fly. Αν αισθανθεί το θύμα, το έντομο γίνεται πολύ επιθετικό και επίμονο. Αν ήταν μόνο έκπληκτος, θα προσπαθούσε ακόμα να φτάσει στο θύμα και να δαγκώσει. Ο επιτιθέμενος είναι ενεργός μόνο κατά τις ώρες της ημέρας.

Οι επιθέσεις Tsetse δεν επηρεάζονται μόνο από τις ζέβρες, οι οποίες είναι αόρατες για τη μύγα λόγω του ριγέ χρώματος.

Κύκλος ζωής και αναπαραγωγή

Αναπαραγωγή tsetse μύγα

Διάρκεια ζωής ενήλικη γυναίκα περίπου έξι μήνες.Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η τσέτσε συνδυάζεται μόνο μία φορά. Αυτές οι μύγες ανήκουν στο ζιζανιοκτόνο. Η θηλυκή βλάστηση η προνύμφη για 1-2 εβδομάδες και κάθε φορά βάζει μόνο ένα. Καθυστέρηση πτήση προνύμφης αμέσως θαφτεί σε υγρό έδαφος και κοκκινισμένο. Το θηλυκό κρύβεται γρήγορα στη σκιά για να μην στεγνώσει. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, το θηλυκό άτομο βγαίνει από 8 έως 10 προνύμφες.

Ενδιαφέρουσες

Η εκκόλαψη του ενήλικου κότας εμφανίζεται σε λίγα δευτερόλεπτα, και μετά από ένα λεπτό, το tsetse είναι έτοιμο να πετάξει αναζητώντας έναν σύντροφο και φαγητό.

Από το tsetse επικίνδυνο για τον άνθρωπο

Αυτό το έντομο είναι επικίνδυνο όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο θηλαστικό που δεν είναι ανοσοποιημένο σε σχέση με τις ασθένειες που είναι ανεκτές από αυτούς τους αιμορραγούς. Tsetse - δεν ανήκουν σε δηλητηριώδεις μύγες, αλλά πολύ συχνά είναι φορείς του παθογόνου των τρυπανοσωμάτων του ύπνου. Μπορούν επίσης να μεταφέρουν οποιεσδήποτε άλλες ασθένειες που μεταδίδονται μέσω δάγκωμα πετάγματος.

Σημείωση!

Το τρυπανόσωμα είναι ο απλούστερος οργανισμός που προκαλεί παρασιτική ασθένεια στα ζώα και στους ανθρώπους. Από τα κατοικίδια ζώα, μόνο τα ποντίκια Mosai που κατοικούν στην κοιλάδα του ποταμού Logone είναι ανθεκτικά στην υπνηλία.

Trypanosome υπάρχουν διάφοροι τύποι.Από αυτά, δύο είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Οι οικοδεσπότες της λοίμωξης είναι οι αφρικανικές αντιλόπες, στις οποίες το παράσιτο δεν προκαλεί καμιά βλάβη. Ο αιμορραγία απορροφά το παράσιτο μαζί με το αίμα της αντιλόπης. Για tsetse τρυπανόσωμα είναι επίσης ακίνδυνα. Αυτές οι μύγες είναι φορείς της νόσου, αλλά δεν πεθαίνουν.

Το απλούστερο παράσιτο εισέρχεται στο αίμα ενός ατόμου μέσα από το δάγκωμα μιας μύτης tsetse, προτού να ρίξει το αίμα ενός μολυσμένου ζώου. Σε αντίθεση με τα άγρια ​​αφρικανικά ζώα που έχουν προσαρμοστεί στην τρυπανοσωμίαση, στους ανθρώπους αυτά τα παράσιτα προκαλούν μια επικίνδυνη ασθένεια, η οποία συχνά οδηγεί σε θάνατο.

Είναι σημαντικό!

Η τρυπανοσωμίαση μπορεί επίσης να μεταδώσει άλλα έντομα που απορροφούν το αίμα που ζουν στην ίδια περιοχή με το τσέτσε.

Στην αφρικανική ήπειρο, δύο είδη τρυπανοσωμάτων είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Ένας από αυτούς προκαλεί την τρυπανοσώματα της Γκάμπια, η οποία είναι συνηθισμένη στη Δυτική Αφρική και αντιπροσωπεύει το 95% όλων των περιπτώσεων της νόσου του ύπνου. Η δεύτερη είναι "υπεύθυνη" για την εμφάνιση της μορφής της Ροδεσίας στην Ευρώπη της Ανατολικής και Νότιας Αφρικής και εμφανίζεται μόνο στο 5% των περιπτώσεων του συνολικού αριθμού ασθενειών της τρυπανοσωμίας.

Συμπτώματα

Συνέπειες ενός δαγκώματος μύγας tsetse

Κατά το πρώτο στάδιο ανάπτυξης της νόσου, εμφανίζονται πόνοι στις αρθρώσεις, πυρετός, φαγούρα και κεφαλαλγία.Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται 1-3 εβδομάδες μετά από να δαγκωθούν από μολυσμένο έντομο και να διαρκέσουν για αρκετές εβδομάδες ή μήνες.

Εάν δεν ληφθούν μέτρα θεραπείας, αρχίζει το δεύτερο στάδιο: ο συντονισμός διαταράσσεται, η συνείδηση ​​γίνεται σύγχυση, ο κύκλος ύπνου-αφύπνισης διαταράσσεται και το μούδιασμα του άκρου εμφανίζεται. Εάν δεν δόθηκε ιατρική βοήθεια, το άτομο πέφτει σε κώμα, μεταφέροντας το σε θάνατο.

Σημείωση!

Λόγω των διαταραχών του ύπνου, αυτή η ασθένεια ονομάζεται «υπνηλία».

Θεραπεία

Αναπτύχθηκε αρκετά αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας αυτής της νόσου. Τα φάρμακα αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την καταστροφή του παθογόνου παράγοντα, αλλά εξακολουθούν να μην ικανοποιούν τους γιατρούς, καθώς παράγουν συχνά παρενέργειες.

Τα φάρμακα που έχουν ήδη δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια του προγράμματος ελεύθερης πρόσβασης του ιθαγενούς πληθυσμού στην ιατρική περίθαλψη καθιστούν δυνατή την πρόβλεψη της σχεδόν πλήρους εξαφάνισης των ασθενειών τρυπανοσωμίας μέχρι το 2020. Η αναμονή δεν είναι μεγάλη.