Ροδέλα

Ένα κακόβουλο παράσιτο καλλιεργούμενων ποικιλιών μπιζελιών είναι ένας μικρός σκαθάρι του γένους Bruchus, γνωστός ως σκώρος των μπιζελιών. Για πρώτη φορά στη Ρωσία ανακαλύφθηκε το 1857. Ένα παράσιτο από τη Μεσόγειο έχει εξαπλωθεί, χάρη στους μολυσμένους σπόρους όσπρια. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι το έντομο τρέφεται αποκλειστικά με μπιζέλια.

Χαρακτηριστικά της δομής και της εμφάνισης του σκαθαριού των μπιζελιών

Ένα μικρό μαύρο bug με ένα επιμηκυμένο κεφάλι,που ανήκει στην οικογένεια σκαθάρια της σειράς Κολεόπτερα, φτάνει σε μήκος 4-5 χιλιοστόμετρα. Το σώμα του έχει ένα ευρύ ωοειδές σχήμα. Από πάνω, το έντομο καλύπτεται με μια κοκκινωπή γκρι παχιά παράλειψη. Μικρή, συντομευμένη ελύτρα με λοξή λωρίδα φωτός δεν καλύπτει ολόκληρη την κοιλιά, στο τέλος της οποίας υπάρχει ένα λευκό σταυρό. Οι κόκκοι ροδακινιάς διαφέρουν από τους ομολόγους τους από την παρουσία αυτού του σημείου. Οι κνήμες, τα πόδια των μεσαίων ποδιών και τα τρία τμήματα των κεραιών είναι χρωματισμένα σε κοκκινωπή-κόκκινη σκιά. Το παράσιτο έχει διογκωμένα μάτια και μεγάλα μυτερά δόντια είναι καλά διακριτά στους γοφούς των οπίσθιων ποδιών.

Οι μη ειδικοί δυσκολεύονται να προσδιορίσουν το φύλο των παρασίτων των μπιζελιών. Τα έντομα διαφέρουν στη δομή των γεννητικών οργάνων και στο μήκος των κεραιών, τα οποία είναι ελαφρώς μακρύτερα στους άνδρες. Ο σπόρος του μπιζελιού στην φωτογραφία που παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα μας θα σας επιτρέψει να εξετάσετε προσεκτικά και να εξοικειωθείτε με τα χαρακτηριστικά του εντόμου.

Ροδέλα

Ανάπτυξη εντόμων

Το σκαθάρι που καταστρέφει τα μπιζέλια είναι ευρέως διαδεδομένο στα ευρωπαϊκά και ασιατικά μέρη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου ο πολιτισμός είναι σπαρμένος μαζικά. Τα όρια του εντόμου είναι μεταβλητά, αλλάζουν ανάλογα με τις ευνοϊκές καιρικές συνθήκες.Υπάρχουν πολλά μέρη όπου τα σιτάρια του μπιζελιού ξεχειμωνιάζουν. Βασικά είναι η αποθήκευση στην οποία αποθηκεύονται τα μπιζέλια. Στις νότιες περιοχές, ένα σημαντικό μέρος των πυρήνων περιμένει για την κρύα εποχή και φροντίζει για το χειμώνα σε άχυρα άχυρα, κάτω από το φλοιό δέντρων, ανάμεσα στα φυτικά κατάλοιπα ή στο έδαφος.

Οι μαστοί σκαθάρια αναδύονται από μπιζέλια σε θερμοκρασία 26-28 ° C. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, η διαδικασία αυτή επιβραδύνεται. Η αυξημένη υγρασία επηρεάζει ευνοϊκά την εμφάνιση παρασίτων από μολυσμένους σπόρους. Τα συντριπτικά παράσιτα εμφανίζονται ως επί το πλείστον τον Μάιο, ενώ κατά μήκος των άκρων των δασικών ζωνών βρίσκονται και ανθισμένοι κήποι, συστάδες ζιζανίων και παχιά κερασιάς. Οι σπόροι μπιζελιών πέφτουν στα χωράφια μαζί με τους σπόρους, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από κοντινά μέρη. Ο μεγαλύτερος αριθμός σκαθαριών εμφανίζεται στα χωράφια τον Μάιο, κατά τη διάρκεια της μαζικής ανθοφορίας των φυτών. Τα φυτά τρέφονται με αυτή την περίοδο με πέταλα λουλουδιών και γύρη.

Είναι σημαντικό! Τα πεδία των παρασίτων αρχίζουν να κατοικούν στα άκρα, σταδιακά καταλαμβάνουν ολόκληρη τη φυτεία. Τα πρωινά και το βράδυ ενήλικα άτομα κρύβονται στα λουλούδια των μπιζελιών ή ανάμεσα στα κλειστά νεαρά φύλλα.

Τα θηλυκά του μπιζελιού αρχίζουν να τοποθετούν αυγά σε μεγάλες ποσότητες στις αρχές Ιουνίου.Τοποθετούν ένα συμπλέκτη, που αποτελείται κατά μέσο όρο από 35 αυγά, πάνω από τα πράσινα φασόλια των μπιζελιών, στερεώνοντας τα σταθερά στους βλαστοί φυτών με ειδική υγρή μάζα. Μετά την ξήρανση, σχηματίζει ένα προστατευτικό περίβλημα, κάτω από το οποίο τοποθετούνται μισά χιλιοστά κίτρινα και κίτρινα επιμήκη αυγά. Η ανάπτυξή τους διαρκεί ανάλογα με τις συνθήκες για 6-12 ημέρες. Το θηλυκό μπορεί να βρεθεί από 70 έως 200 αυγά για όλη τη διάρκεια της ζωής της, η οποία διαρκεί ένα χρόνο.

Έχοντας αναδυθεί στον κόσμο, η προνύμφη του σκώρου κυριαρχεί στο σαρκώδες κέλυφος του φασολιού και πέφτει στη μέση του. Εδώ φτάνει στο ακόμα πράσινο σιτάρι των μπιζελιών, στο οποίο λαμβάνει χώρα όλη η διαδικασία ανάπτυξης παρασίτων από την προνύμφη, το κουτάβι και το ενήλικο σκαθάρι.

Ενδιαφέρουσες Αρκετά άτομα μπορούν να διεισδύσουν σε ένα μπιζέλι, αλλά μόνο ένα επιβιώνει και αναπτύσσεται.

Αυγά και προνύμφες σκώρου μπιζελιού

Η είσοδος στο κέλυφος των κόκκων αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου και παραμένει μια μικρή μαύρη κουκίδα. Πριν από τη λεύκανση, οι προνύμφες έχουν ένα σώμα τύπου σκουληκιού με κοκκινωπό χρώμα, καλυμμένο με μακριές τρίχες. Το νεογέννητο έχει ένα ζευγάρι πόδια. Μετά από λίγες μέρες, γέρνει και γίνεται χωρίς πόδια, με το κεφάλι της να σκοντάφεται έντονα στο μπροστινό μέρος του στήθους. Το χρώμα του γίνεται κρέμα.Διατροφή με θρεπτικά τρόφιμα, φθάνει σταδιακά σε μήκος 5-6 mm. Μετά από αρκετές φορές, η προνύμφη ολοκληρώνει την ανάπτυξή της. Πριν από την κοκκίνισμα, σχηματίζει μια πορεία μέχρι το πολύ ξεφλουδισμένο δέρμα, αλλά δεν το τσαλακώνει. Στην διαμορφωμένη κοιλότητα θα υπάρχει ένα νεαρό σφάλμα. Είναι αρκετό γι 'αυτόν υπό ευνοϊκές συνθήκες να πιέσει το καπάκι για να βγει έξω. Η έξοδος των ενήλικων ατόμων ενός σπόρου εμφανίζεται στα τέλη Ιουλίου.

Πρόκληση βλαβών και έλεγχος των βαρκών των μπιζελιών

Το παράσιτο είναι κοινό σε όλες τις χώρες της Ασίας, της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, όπου τα μπιζέλια καλλιεργούνται έντονα. Οι πλησιέστεροι συγγενείς του παρασίτου είναι οι αιγυπτιακοί μύλοι των μπιζελιών, σκώρος φασολιών και άλλα παράσιτα από όσπρια. Όλα αυτά προκαλούν τεράστια ζημιά στις καλλιέργειες. Τα σπορόφυτα μπιζελιών ενηλίκων επηρεάζουν την συγκομιδή της συγκομιδής και τις προνύμφες τους στους αγρούς.

Είναι σημαντικό! Οι σπασμένοι σπόροι χάνουν σχεδόν το 40% του βάρους τους. Η βλάστησή τους μειώνεται στο 75% και την ποιότητα.

Πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση και η τροφοδοσία δημητριακών που έχουν μολυνθεί από τύρφη. Είναι επικίνδυνο στο ότι οι σκαθάρια, οι προνύμφες ή τα περιττώματά τους, που προκαλούν φλεγμονή του εντέρου και των νεφρών, μπορούν να βρεθούν σε κατεστραμμένους κόκκους.

Προκειμένου να διατηρηθεί το ταμείο σιτηρών από τα παράσιτα, είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν όλα τα γνωστά μέτρα για την καταπολέμηση του βρουκέλλωρου:

• Επεξεργασία κόκκων με εντομοκτόνα.
• Ψύξη του κόκκου.
• Προληπτική επεξεργασία και διατήρηση της καθαριότητας στις αποθήκες.