Ο Forelord περιβάλλεται από ενδιαιτήματα και σχήμα σώματος

Ψαροντούφεκο ψαριών - ένα από τα πιο διάσημα και διαδεδομένα μέλη της οικογένειας των κολυμβητών της διαταγής σκαθάρι. Πολλοί θεωρούν το αρπακτικό σκαθάρι προσαρμοσμένο στη ζωή στο υδάτινο περιβάλλον ως το πιο κακόβουλο παράσιτο των ιχθυοτροφικών εκμεταλλεύσεων. Ωστόσο, αυτή η δήλωση δεν είναι απολύτως αληθής. Plowun ως θύμα, συνήθως επιλέγει το πιο αδύναμο και πιο άρρωστο τηγανητό, παίζοντας ουσιαστικά το ρόλο της τάξης.

Χαρακτηριστικά του αρπακτικού σκαθαριού

Η περιγραφή του σκαθαριού του σκαθάρι πρέπει να ξεκινήσει με το κύριο χαρακτηριστικό του - το κιτρινωπό-καφέ σύνορα. Αυτό περιβάλλει ολόκληρο τον κορμό του εντόμου. Το μήκος του σώματος του σκαθαριού δεν υπερβαίνει τα 3,5 εκατοστά, μπορεί να χωριστεί σε 3 μέρη: κοιλιά, θωρακικό και το κεφάλι. Όλα αυτά τα τμήματα, κινούνται ομαλά μεταξύ τους, είναι σχεδόν ακίνητα. Το ωοειδές βελτιωμένο σχήμα του σώματος του κολυμβητή επιτρέπει στο σκαθάρι να κόψει εύκολα το νερό χωρίς να βιώνει μεγάλη αντίσταση κατά τη διάρκεια του κολύμπι. Το ίδιο χρώμα με τα όμορα ψάρια είναι κυρίως σκούρο καφέ ή μαύρο.

Στο κεφάλι του κολυμβητή, οι διαστάσεις των οποίων είναι πολύ ευρύτερες σε πλάτος από το μήκος, είναι οι αισθήσεις με τη μορφή κεραίας. Τα μάτια του εντόμου είναι πολύ μεγάλα, ονομάζονται επίσης πολύπλευρα.

Ψαροντούφεκο ψαριών

Σημείωση!

Επίσης στο κεφάλι υπάρχει ένα όργανο στόματος με καλά αναπτυγμένα σιαγόνια, πάνω στο οποίο βρίσκονται μικρά παξιμάδια. Χάρη σε αυτόν, ο αρπακτικός αναγνωρίζει τη γεύση του θηράματος. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να πάρετε ένα σκαθάρι κολύμβησης με τα χέρια σας πολύ προσεκτικά, το δάγκωμα του είναι αρκετά οδυνηρό.

Υπάρχουν επίσης φτερά στο σώμα του κολυμβητή, χάρη στο οποίο το έντομο πετάει όμορφα. Στα αρσενικά, κρύβονται πίσω από το λείο σκληρό ελύτρα.Στα θηλυκά, είναι ραβδωτά και χρησιμεύουν ως κέλυφος που προστατεύει τα λεπτά μέρη του σώματος.

Τρία ζευγάρια των ποδιών επιτρέπουν στο σκαθάρι να μετακινηθεί πάνω από τη γη. Τα οπίσθια άκρα, διευρυμένα στα άκρα και καλυμμένα με ωραία σκηνικά, το σκαθάρι χρησιμοποιεί σαν κουπιά. Με αυτά αναλύει το νερό, επιπλέει εύκολα στην επιφάνεια. Αλλά για να κατεβείτε στο κάτω μέρος απαιτεί ενεργητική κίνηση. Το πτερύγιο διατηρείται στο κάτω μέρος με τη βοήθεια δύο ζευγών των εμπρόσθιων άκρων, με ειδικά άγκιστρα στα άκρα. Τι φαίνεται ένα έντομο στη φωτογραφία.

Η παρουσία ειδικών πνευστών, που βρίσκονται στις πλευρές της κοιλιάς, επιτρέπει στον κολυμβητή να αναπνέει αέρα. Εκθέτοντας το πίσω μέρος της κοιλιάς έξω από το νερό, το έντομο παίρνει αέρα, μετά από το οποίο εμπλέκονται τα spiracles.

Ένα αγαπημένο βιότοπο ενός οριοθετημένου κολυμβητή είναι μια λίμνη ή μια λίμνη, δηλαδή ένα σώμα νερού όπου δεν υπάρχει ισχυρό ρεύμα και καλή προσφορά τροφίμων. Αυτά τα σφάλματα βρίσκονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, στον Καύκασο, στην Ιαπωνία. Χρησιμοποιούνται επίσης ευρέως στη Yakutia και στη Βόρεια Αμερική.

Ψαροντούφεκο ψαριών

Το προσδόκιμο ζωής των σκαθάρων κυμαίνεται από 0,5 έως 2,5 έτη.Στη φύση, ζουν συνήθως για περίπου ένα χρόνο, αλλά αν δημιουργήσουν το απαραίτητο μικροκλίμα στο σπίτι, τα σκαθάρια μπορούν να ζήσουν μέχρι 3 χρόνια. Το κυριότερο είναι να γνωρίζουμε τι τρώει ο κολυμβητής.

Ισχύς

Αυτοί οι σκαθάρια νερού κατατάσσονται ως πραγματικοί γλουτόνες. Τα μικρά έντομα και οι προνύμφες τους, τα σαλιγκάρια, τα μανταλάκια, τα τηγανητά ψάρια - αυτό τροφοδοτεί ο ψαροκόπτης. Με την έλλειψη μικρών τροφίμων, είναι σε θέση να επιτεθούν ακόμη και ένας βάτραχος ή ένα μαντάκι. Μια μεγάλη συσσώρευση κολυμβητών σε μια λίμνη μπορεί να μειώσει σημαντικά τον αριθμό των ψαριών που ζουν σε αυτό.

Το χαβιάρι που βρίσκεται σε ρηχά νερά είναι ένα άλλο αγαπημένο φαγητό του κολυμβητή. Έχοντας ένα πολύ ποικίλο μενού και μια καλή όρεξη, το έντομο είναι σε θέση να φάει μια μεγάλη ποσότητα τροφίμων. Λόγω της υπερπροσφοράς του, μπορεί να είναι δύσκολο να φτάσει κανείς στην επιφάνεια του νερού, ανεξάρτητα από τις προσπάθειες που καταβάλλει αυτό, ο πλωτήρας δεν ισχύει. Το σκαθάρι λύνει αυτό το πρόβλημα με την ανατροπή της περίσσειας τροφής και την εκκένωση του σώματος. Ως αποτέλεσμα, το σωματικό βάρος μειώνεται, πράγμα που συμβάλλει στην ασφαλή αποκατάσταση.

Τα ψάρια του πειραματιστή αισθάνονται καλά το αίμα. Έτσι, ακόμη και η πτώση της, παγιδευμένη σε μια λίμνη, μπορεί να συλλέξει κοντινά έντομα. Οι επιθέσεις συσκευασίας δεν εξαιρούνται.

Ενδιαφέρουσες

Η προνύμφη του σκαθαριού είναι η πιο αιμοδιψής στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι σε θέση να καταστρέψει περίπου 50 μανταλάκια. Η παρουσία μιας σαμπά-καμπύλης απότομης σιαγόνας της δίνει τη δυνατότητα να επιτεθεί ακόμη και μεγάλα ψάρια.

Νύμφες κολύμβησης

Όχι λιγότερο όρεξη και προνύμφες του κολυμβητή, και αυτό παρά το γεγονός ότι δεν έχουν στοματικό όργανο. Η προνύμφη αρπάζει το θήραμά του με ισχυρά σαγόνια, μετά την οποία απελευθερώνει ένα ειδικό υγρό μέσα του. Ότι γίνεται η αιτία της παράλυσης του θύματος. Η επόμενη ένεση χωνευτικού χυμού συμβάλλει στην πέψη και την υγροποίηση του παραλυμένου θύματος, μετά το οποίο το θήρα απορροφάται από μικρές οπές που βρίσκονται κοντά στη γνάθο κατευθείαν στο λαιμό.

Μετά από ένα τέτοιο γεύμα, η προνύμφη καθαρίζει τα υπολειπόμενα θραύσματα του θύματος από το σαγόνι με τα πόδια του, προετοιμάζοντας έτσι για μια νέα επίθεση. Εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι οι προνύμφες βιώνουν συνεχώς την πείνα και αναζητούν τρόφιμα.

Αναπαραγωγή

Η εποχή ζευγαρώματος για σκαθάρια σκαθάρια αρχίζει με την άφιξη της άνοιξης. Αφήνοντας τον τόπο τους χειμώνες, πάνε για να βρουν μια κατάλληλη δεξαμενή. Έχοντας βρει έναν σύντροφο, το αρσενικό την αρπάζει και, κρατώντας τα μπροστινά πόδια, προχωρά στη γονιμοποίηση.

Μπορεί να συμβεί ότι το θηλυκό θα επιλεγεί από πολλά αρσενικά σε μια σειρά.Σε αυτήν την περίπτωση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι μπορεί να πνιγεί απλά, αφού ο φινιριστής αναπαράγει στο νερό. Μετά από όλα, τα έντομα χρειάζονται περιοδική αναπλήρωση του ατμοσφαιρικού αέρα που αναπνέουν. Επομένως, εάν η διαδικασία ζευγαρώματος καθυστερήσει, το θηλυκό δεν θα έχει χρόνο για να αποκτήσει την απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου, με αποτέλεσμα να πεθάνει.

Μετά τη γονιμοποίηση, το θηλυκό με τη βοήθεια του ovipositor κάνει μια κατάθλιψη στο υδρόβιο φυτό, όπου τα αυγά τοποθετούνται. Σε μια εποχή, είναι σε θέση να βάλει περίπου 1000-1500 αυγά, από τα οποία μετά από 8-40 ημέρες (ανάλογα με τη θερμοκρασία) γεννιούνται νέοι απόγονοι.

Νύμφες κολύμβησης

Οι επαρκώς μακρές (μέχρι 10 mm) νεοσύστατες προνύμφες έχουν ένα λεπτό σκουλήκι σώμα. Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι τα μεγάλα δρεπανοειδή σιαγόνια, επομένως το δάγκωμα των προνυμφών δεν είναι λιγότερο επώδυνο από τον ενήλικα κολυμβητή. Στο κεφάλι υπάρχουν κεραίες, παξιμάδια και απλά μάτια. Όπως τα ενήλικα άτομα, κολυμπούν και αναπνέουν τέλεια το οξυγόνο, πιέζοντας το άκρο της κοιλιάς στην επιφάνεια.

Αφού η προνύμφη μεγαλώσει λίγο, επιδιώκει να ανέβει στην ξηρά και να σκάψει στο παραθαλάσσιο έδαφος για πρόωρη εξάντληση.Γι 'αυτό, χτίζει ένα καταφύγιο για τον εαυτό της, κολλώντας μαζί σβώλους βρωμιάς με τη βοήθεια κολλώδους σάλιου. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, βρίσκεται ακίνητο στη σπηλιά της μέχρι να μετατραπεί σε κάπαρη. Μετά από μια περίοδο 0,5-1 μηνών, οι ενήλικες κολυμβητές εμφανίζονται από τα νεογνά, το σώμα των οποίων είναι βαμμένο λευκό. Μόνο τα μαύρα μάτια και τα σκοτεινά πόδια είναι αισθητά σε αυτό το υπόβαθρο. Μετά από 8-10 ημέρες, το μαλακό σώμα καλύπτεται με ένα σκληρό κέλυφος, το οποίο θα περιβάλλεται από μια αξιοσημείωτη κίτρινη-καφέ ταινία.