Σκαθάρι Bombardier

Κάθε ζωντανό πλάσμα, είτε πρόκειται για ένα μικρό έντομο είτε για ένα γιγαντιαίο ζώο, είναι προικισμένο όχι μόνο με μια περίεργη εμφάνιση αλλά και με την ικανότητα να προστατεύεται κατά τη στιγμή του κινδύνου. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού του γεγονότος είναι το σκαθάρι του βομβαρδιστή. Σχετικά με τις ιδιαιτερότητες του τρόπου ζωής, της δομής του σώματος και του αμυντικού μηχανισμού του σκαθαριού, αυτό το άρθρο θα το πει.

Τι μοιάζει με ένα έντομο;

Ο σκαθάρι βομβαρδιστής είναι ένας εκπρόσωπος της υποοικογένειας Paussinae (λιγότερο μελετημένη ομάδα) ή Brachininae (η πιο μελετημένη και πολυάριθμη ομάδα), που ανήκουν σε σκαθάρια. Τα έντομα ζουν σχεδόν παντού, με εξαίρεση τις περιοχές της Ανταρκτικής.

Το σκαθάρι του βομβαρδιστή δεν έχει ελκυστική εμφάνιση:

• η επιμήκης μορφή του σώματος φθάνει σε μήκος 3 cm και έχει ένα κόκκινο χρώμα.
• τα φτερά του εντόμου προστατεύονται από ένα πυκνό κέλυφος, στην κορυφή είναι ελύτρα, βαμμένα σε καφέ, σκούρο μπλε ή σκούρο πράσινο.
• το πίσω μέρος κάποιων σκόρερ είναι διακοσμημένο με ένα σχέδιο σε αντίθεση με στρογγυλά σημεία.

Οι περισσότεροι εκπρόσωποι αυτής της οικογένειας δεν ξέρουν πώς να πετούν, αλλά μετακινούνται πολύ γρήγορα σε βάρος τριών ζευγών συμμετρικά τοποθετημένων ποδιών. Άκρες και στήθος έντομα κόκκινους τόνους. Το κεφάλι είναι επίσης φωτεινό και έχει κατακερματισμένα μουστάκια μήκους έως 8 mm. Το χρώμα αυτού του τύπου είναι απόδειξη της αρπακτικής φύσης των ατόμων αυτού του είδους (παρακάτω είναι το σκαθάρι του φωτογράφου).

Σκαθάρι Bombardier

Τρόπος ζωής

Η δραστηριότητα του σκαθάρι βομβαρδιστή εκδηλώνεται τη νύχτα, κατά τη διάρκεια της ημέρας, προσπαθώντας να κρυφτεί στο καταφύγιο: κάτω από πέτρες, κούτσουρα, διάφορα χτυπήματα. Πρέπει να οδηγήσει έναν τέτοιο τρόπο ζωής για να μην γίνει θύμα πτηνών. Υπάρχουν εκπρόσωποι των ομάδων Brachininae και Paussinae. Το φαγητό γι 'αυτούς είναι οι προνύμφες των εντόμων, οι γαιοσκώληκες, δεν περιφρονούν το κορόιδο.

Ενδιαφέρουσες

Προκειμένου να απογειωθεί, το σκαθάρι χρειάζεται κάποιο χρόνο για να απελευθερώσει τα φτερά του, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο να γίνει θύμα του εχθρού.Σε τέτοιες περιπτώσεις, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης λειτουργεί σε ένα έντομο: τα δικά του χημικά όπλα έρχονται στη διάσωση.

Μηχανισμός προστασίας

Η δυνατότητα να αμυνθεί είναι το κύριο χαρακτηριστικό του εντόμου. Τη στιγμή της εμφάνισης του κινδύνου, ο σκαθάρι του βομβαρδιστή σκουπίζει ένα τζετ μείγμα δηλητηριωδών συστατικών στον εχθρό. Ένα καύσιμο υγρό δεν απελευθερώνεται μία φορά. Ο αριθμός των διαδοχικών εκπομπών μπορεί να κυμαίνεται από 4 έως 9 κομμάτια και η ταχύτητά τους φτάνει τα 10 m / s. Σκαθάρια που δεν χρησιμοποίησαν τον αμυντικό μηχανισμό τους νωρίτερα μπορούν να κάνουν περίπου τρεις βολές σε μια σειρά.

Το προστατευτικό σύστημα του σκαθαριού βρίσκεται στα τελευταία τμήματα της κοιλιάς. Ένα ζεύγος συμμετρικά τοποθετημένων ενδοκρινών αδένων εκκρίνει ένα καύσιμο μίγμα, το οποίο περιλαμβάνει υδροκινόνη και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Αυτά τα χημικά στοιχεία αποθηκεύονται σε μια μεγάλη δεξαμενή που βρίσκεται στην κοιλιά του εντόμου.

Τρόπο ζωής του σκαθαριού

Ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό του "εργαλείου" είναι η ικανότητά του να επεκτείνεται και να κάμπτεται προς την απαραίτητη κατεύθυνση, πράγμα που καθιστά δυνατή την επίθεση του εχθρού σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Έτσι, αφού έστειλε το "όπλο" προς τον εχθρό, ο σκόρερ απελευθερώνει ένα μέρος του καυστικού μίγματος, η θερμοκρασία του οποίου είναι κοντά στους 100 βαθμούς.

Αυτή η μέθοδος επιτρέπει στον σκοπευτή να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στα μυρμήγκια, τις αράχνες, την προσευχή και ακόμα και τους συγγενείς του, για τους οποίους χρησιμεύει ως αγαπημένη λιχουδιά. Σχεδόν ο στιγμιαίος θάνατος περιμένει τον πυροβολημένο εχθρό. Τα πουλιά, οι βάτραχοι και οι σαύρες δεν αρνούνται να τρώνε και τους σκαθάρια. Ωστόσο, αφού έλαβαν αρκετά αισθητά εγκαύματα, δεν τολμούν να επιτεθούν ξανά στον εχθρό.

Είναι σημαντικό!

Εάν παίρνετε τον σκόρερ με τα γυμνά χέρια σας, τότε η πιθανότητα να πάρετε μια πολύ οδυνηρή καύση του δέρματος είναι μεγάλη. Δεν είναι η καλύτερη επιλογή να εξετάσει αυτό το σκαθάρι σε κοντινή απόσταση. Ένας πίδακας που εισέρχεται στο μάτι μπορεί ακόμη και να προκαλέσει απώλεια όρασης.

Αναπαραγωγή

Μετά το ζευγάρωμα, το θηλυκό αρχίζει να ρίχνει μικρές μπάλες από το έδαφος μέσα στις οποίες βάζει τα αυγά (μία μπάλα του εδάφους υπολογίζεται για ένα αυγό).Μια τέτοια ομοιότητα των σφαιρών θα χρησιμεύσει ως καταφύγιο για την ανάπτυξη των προνυμφών.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η διαδικασία της αναπαραγωγής των προνυμφών που έχουν εμφανιστεί. Δεδομένου ότι οι σκαθάρια είναι αρπακτικά ζώα, οι προνύμφες τους οδηγούν έναν παρασιτικό τρόπο ζωής. Για τη σίτιση και την ανάπτυξη, οι νεαροί απόγονοι χρησιμοποιούν κάβουρα άλλων εντόμων, τρώγοντας τα εσωτερικά τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αρκουδάκια υποφέρουν από αυτό. Το κενό chitinous κουκούλι της προνύμφης βομβαρδιστής χρησιμοποιείται ως νέα κατοικία, όπου, ως αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης, μετατρέπονται σε ένα κουτάβι, και στη συνέχεια σε έναν ενήλικα. Το προσδόκιμο ζωής ενός σκόρερ δεν υπερβαίνει τις δύο εβδομάδες.