Πού είναι η Giardia στο ανθρώπινο σώμα

Η Giardiasis είναι μια επικίνδυνη παρασιτική ασθένεια που αναπτύσσεται όταν μολύνεται το Giardia. Αυτά τα μονοκύτταρα πλάσματα μικροσκοπικού μεγέθους εγκαθίστανται στα εσωτερικά όργανα ενός ατόμου, προκαλώντας τη διαταραχή και τη δυσλειτουργία τους. Για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πού ζει το Giardia στο ανθρώπινο σώμα.

Χαρακτηριστικά της ανάπτυξης και του οικοτόπου

Giardia - οι απλούστεροι μικροοργανισμοί με αναερόβια μορφή ζωής. Στο περιβάλλον, υπάρχουν υπό τη μορφή σταθερών κύστεων (σπόρων), καλυμμένων με ανθεκτικό αδιάβροχο κέλυφος. Σε αυτό το ανενεργό στάδιο, το παράσιτο διατηρεί βιωσιμότητα και διεισδυτικές ιδιότητες για 3-6 μήνες. Οι ημιδιαφανείς κύστεις έχουν ωοειδές σχήμα μεγέθους μέχρι 12 μικρά. Κάτω από το κέλυφος βρίσκονται δύο πυρήνες και διπλωμένα μαστίγια.

Όταν οι κύστες μπαίνουν στην ανθρώπινη στοματική κοιλότητα, καταπίνονται με τροφή και νερό. Περνώντας μέσω του οισοφάγου και του στομάχου, τα σπόρια των παρασίτων μεταφέρονται στο δωδεκαδάκτυλο. Εδώ, σε ευνοϊκές αναερόβιες συνθήκες, οι θήκες των κύστεων διαλύονται. Οι τροφοζώτες, μια φυτική μορφή Giardia, εμφανίζονται στην εντερική κοιλότητα. Κινούν ενεργά μέσω δύο ζευγών μαστιγίων, που συνδέονται με τα τοιχώματα του εντέρου με ένα ισχυρό κορόιδο. Χωρίς θεραπεία, η Giardia βρίσκεται στο ανθρώπινο σώμα για πολλά χρόνια.

Σημείωση!

Για την ανάπτυξη της γιγαρδιάσης, είναι απαραίτητο να σχηματιστούν τουλάχιστον δέκα τροφοζωίτες στην εντερική κοιλότητα. Εάν ένα άτομο έχει ισχυρή ανοσία, τότε οι κύστεις και οι τροφοζωίτες χωρίς συνέπειες παρακάμπτουν το γαστρεντερικό σωλήνα, αφαιρούνται από το σώμα με κόπρανα.

Giardiasis

Οι κύριοι τύποι γριαρδίας

Ο εντοπισμός της Giardia στο ανθρώπινο σώμα καθορίζει τα συμπτώματα και τη φύση της πορείας της νόσου. Ανάλογα με τον οικοτόπο του παρασίτου, υπάρχουν διάφορες μορφές της νόσου:

Σημείωση!

Αν Giardia ζουν σε παιδιά στο σώμα, τότε Giardiasis παίρνει μια οξεία πορεία. Σε ένα ευνοϊκό εντερικό περιβάλλον, τα παράσιτα πολλαπλασιάζονται ενεργά με απλή διαίρεση. Κάθε 15 λεπτά σχηματίζονται δύο γιγάρδια από ένα κελί.

Εντερική μορφή

Όπως όλα τα απλά παράσιτα, η Giardia επιλέγει κοιλιακά όργανα. Ο αυλός του λεπτού εντέρου είναι ο βέλτιστος χώρος για τη μακροπρόθεσμη ύπαρξη και αναπαραγωγή του παρασίτου.Εδώ σε ένα ζεστό, υγρό περιβάλλον, οι τροφοζωίτες τροφοδοτούνται με διαλυμένες ουσίες. Προσκολλώνται στα βλαστάρια του εντερικού βλεννογόνου, προκαλούν φλεγμονώδεις διεργασίες στον επιθηλιακό ιστό. Συμπτώματα εντοπισμού εντερικού λάμπλια:

• ναυτία, δυσπεψία μετεωρισμός, έμετος.
• ακανόνιστα κόπρανα, κοιλιακό άλγος,
• έλλειψη όρεξης, αναιμία, απώλεια βάρους,
• ξεφλούδισμα του δέρματος, χρώση, εξανθήματα.

Η γιγαρδιάς αυτού του τύπου συχνά συνοδεύεται από εντερίτιδα, δωδεκαδακτυλίτιδα και εντεροκολίτιδα. Η διάρκεια ζωής ενός ενήλικου Giardia στο έντερο είναι έως και 40 ημέρες. Με αυτή τη μορφή της νόσου, είναι δύσκολο να απαντηθεί το ερώτημα πόσο καιρό ζουν τα λάμπλια στο ανθρώπινο σώμα. Παρενεργούν για πολλά χρόνια χωρίς ορατά συμπτώματα. Το σώμα προσαρμόζεται βαθμιαία σε αυτά, η ασθένεια παίρνει μια χρόνια μορφή.

Συμπτώματα εντοπισμού του εντερικού λάμπλια

Σημείωση!

Οι μη προσαρμοσμένοι τροφοζωίτες με τις μαζικές τροφές μετακινούνται στο παχύ έντερο. Σε μεταβληθείσες συνθήκες, καλύπτονται με κελύφη, μετατρέπονται σε κύστεις. Τα περιττώματα στην ύπαιθρο εξαφανίζονται γρήγορα. Οι κύστες παραμένουν βιώσιμες για 3-4 εβδομάδες.

Ηπατίτιδα - λεμφαλία

Οι τροφοζώτες είναι σε θέση να αποσπαστούν από το εντερικό τοίχωμα και για διάφορους λόγους να διεισδύσουν σε άλλα εσωτερικά όργανα. Giardia ευαίσθητα στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Αμέσως πεθαίνουν στη χολή, δεν μπορούν να επιβιώσουν στο ήπαρ, στα νεφρά ή στη χοληδόχο κύστη. Αλλά παράσιτα βρίσκονται σε αγωγούς σε αυτά τα όργανα. Συμπτώματα της ηπατοκυτταρικής μορφής της Giardiasis:

• αίσθημα πικρίας, χολή στο στόμα.
• κίτρινο άνθος στην επιφάνεια της γλώσσας?
• θαμπή πόνο στο υποχωρόνιο, κάτω πλάτη.
• τακτική ναυτία, έμετος.
• μεγεθυνόμενο ήπαρ.

Λόγω της έλλειψης θρεπτικών ουσιών στους αγωγούς, το Giardia δεν υπάρχει για πολύ καιρό σε έναν τέτοιο βιότοπο. Ωστόσο, ο πολλαπλασιασμός των αποικιών οδηγεί σε δυσλειτουργία του χοληφόρου πόρου, του παγκρέατος. Αυτή η μορφή της νόσου συνοδεύεται στους ανθρώπους από χολοκυστίτιδα, ηπατίτιδα, αγγειοχωλίτιδα, κίρρωση του ήπατος.

Σπάνια είδη γιάαρδίας

Οι κακόβουλες παραβιάσεις της προσωπικής υγιεινής, η πρακτική των μη παραδοσιακών σεξουαλικών σχέσεων, οδηγούν στο γεγονός ότι η Giardia ζει σε ένα άτομο σε άλλα εσωτερικά όργανα. Η Giardiasis αυτού του τύπου είναι δύσκολο να ανιχνευθεί, απαιτεί πολύπλοκες διαγνώσεις και θεραπεία.

Αναπνευστικά όργανα

Ο βιότοπος της Giardia στο σώμα μπορεί να είναι η αναπνευστική οδός (βρόγχοι, ρινοφάρυγγα, πνεύμονες). Τις περισσότερες φορές, τα μικρά παιδιά είναι επιρρεπή στην ασθένεια - οι τροφοζωίτες εισάγονται με βρώμικα δάκτυλα ως αποτέλεσμα της μόλυνσης. Συμπτώματα της νόσου:

• ξηρός αιτία χωρίς βήχα.
• πρήξιμο στους κόλπους, δυσκολία στην αναπνοή.
• υπνηλία, δύσπνοια
• συνεχής ζάλη, αδυναμία.
• αλλεργικό δερματικό εξάνθημα.
• σκνίπωση των δοντιών σε ένα όνειρο, επιπεφυκίτιδα.

Συμπτώματα του εντοπισμού του λάμπλια στο αναπνευστικό σύστημα

Γεννητικό σύστημα

Με το πρωκτικό σεξ αυξάνεται ο κίνδυνος εισόδου τροφοζωϊτών στο ουρογεννητικό σύστημα. Το Giardia παρασιτικό στα γεννητικά όργανα, διεισδύει στους νεφρικούς αγωγούς, ελέγχει το ουροποιητικό σύστημα. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα συμπτώματα:

• ο οξύς πόνος κατά την ούρηση.
• βαριά απόρριψη από το ουροποιητικό σύστημα.
• πόνος στο περίνεο, πρωκτό.

Σημείωση!

Στην εξωτεντερική μορφή ύπαρξης, η Giardia δεν διαρκεί πολύ. Ωστόσο, η εκτεταμένη διευθέτηση των παρασιτικών αποικιών οδηγεί σε μόλυνση των γύρω εσωτερικών οργάνων (καρδιά, εγκέφαλος). Η ασθένεια συνοδεύεται από γενικά ή πολύπλοκα συμπτώματα (κόπωση, μειωμένη απόδοση).

Προσδόκιμο ζωής εκτός του σώματος

Giardia ζουν στο ανθρώπινο σώμα επ 'αόριστον παρουσία ευνοϊκών συνθηκών. Το βέλτιστο περιβάλλον για ενεργούς τροφοζωίτες είναι τα θρεπτικά συστατικά, η έλλειψη οξυγόνου, η θερμοκρασία μέχρι τους 37 ° C, η υγρασία όχι λιγότερο από 80%. Οι αλλαγές σε αυτούς τους δείκτες έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη βιωσιμότητά τους. Σε θερμοκρασία δωματίου, οι τροφοζωίτες πεθαίνουν έξω από το ανθρώπινο σώμα για 30-60 λεπτά.

Οι κύστες είναι ανθεκτικές στη δράση των απορρυπαντικών, διατηρούν την ικανότητα μόλυνσης για 3-5 ημέρες σε ζεστό περιβάλλον (έως 20-25⁰С). Στο νερό, η ζωτική τους δραστηριότητα καθυστερεί για αρκετούς μήνες. Πεθαίνουν σε ξηρό αέρα, όταν η θερμοκρασία αυξάνεται στους 70 ° C και πάνω. Για το λόγο αυτό, ένα από τα αποτελεσματικά μέτρα για την πρόληψη της γιριδιάζης είναι η θερμική επεξεργασία - βρασμός, σιδέρωμα, ατμός.